در حال کار کردن روی مقاله هستم که محمد می‌گوید: “قرار بود تشک تخت رو عوض کنیم.” می‌‌گویم: “اوهوم. می‌خوای

خواب دیدم به دفتر استاد رفته‌ایم. کل خانواده را با خودم برده بودم. استاد گفته بود همه می‌دانند که موقع

۳ دی ۱۴۰۲ خواب دیدم که تا صبح باران می‌بارد. با دوستی درباره‌ی تمام حرف‌هایی که با امینه زده بویم

صبح دلم می‌خواست کمی بدجنس باشم و انتقامی سخت از تمام کسانی که آزارم داده‌اند، بگیرم، ولی وجدان جلویم را

ساعت ۵:۱۱ با صدای گربه از خواب بیدار می‌شوم. نمازم را می‌خوانم و یاد ذکری می‌افتم که مادربزرگ در خواب

۳۰ دی ۱۴۰۲ وقتی خواب بر تو عارض شود، چاره‌ای جز در آغوش گرفتنش نیست. خواب درست شبیه کودک است.