دستور داده بود نور اطاق را کم کنند. شاید فکر می‌کرد در نور کم می‌تواند خودش را پنهان کند. از

عصری با اصغر یه سر رفتیم مغازه‌ی حسین برقکار. از هر دری حرف زدیم تا اینکه یاد قپی صمد افتادم

چند نفری از دوستان خانم‌جان زانویشان را عمل کرده بودند. خانم‌جان با اینکه با پاهایش روزی سه نوبت از خانه

عقربه‌ی بزرگ سیاه هنوز ایستاده است؛ اما در آستانه‌ی تکان خوردن است. از نگاه کردن به عقربه‌ی ساعت خسته شده‌ام.