یک نویسنده ی عاشق هنر
در میان دیوارهای خانه چه سری نهفته است که برای یکی می‌شود آرامگاه و برای دیگری زندانگاه. تا مدت‌ها فکر می‌کردم که فضای خانه، رنگ و لعاب آن و چیدمان آن این تأثیرات را به وجود می‌آورد. با این تفکر
از صبح الطلوع که از خواب بیدار شده‌ام، جمله‌ای مثل مته به جان روح و روانم افتاده است و مرتب می‌گوید: «مرا روی کاغذ بیاور.» به او می‌گویم: «آخر تو از کجا آمده‌ای و چه معنایی می‌دهی؟» می‌گوید: «مگر قرار
ترحم فضیلت است؟ تنها در سایه ترحم آدمی مقام آدمیت را دارا می‌شود. آناتول فرانس باغ اپیکور را که می‌خوانم با اندیشه‌های آناتول فرانس آشنا می‌شوم. به این جمله «تنها در سایه ترحم آدمی مقام آدمیت را دارا می‌شود.» که
روزنه امید «و امید در جایی معنا می‌یابد که یافتن نشانه‌ای برای امیدواری بسیار سخت است.» – شاهین کلانتری
«فقط زمانی کاری را به فردا موکول کن که برایت اهمیت نداشته باشد که بمیری و انجامش نداده باشی.»- پابلو پیکاسو شنبه: امروز در میان جملات قصار به این جمله برخوردم. به نظرم جمله خوبی بود. می‌توانست ذهنم را به