نوشته‌های تازه

هیچ چیز سرجایش بند نبود. همه‌چیز مغشوش و درهم و برهم و در حاله‌ای از ابهام بود. مادر بی‌حوصله کنار کپه‌ای از لباس‌های نَشُسته روی

  نگرانی‌اش را از اوضاع مملکت پنهان کرده بود و به خیالش زن و بچه‌اش متوجه نبودند که چه رنجی می‌کشد. هر روز کم‌حرف‌تر و

ملوانی سیاه با بالاتنه‌ای برهنه زیر آفتاب سوزان دریا، روی عرشه‌ی کشتی ایستاده و به دوردست‌ها خیره شده بود. چند روز بود که در دریا

  ساعت شش و ده دقیقه‌ی عصر روز شنبه از خواب پرید. خواب مراد را دیده بود. صوتِ قرآن از خانه‌ی همسایه شنیده می‌شد. رفت