گاهی کتاب را با صدای بلند بخوانید.
سال دوم راهنمایی بودم که عاشق ادبیات، شعر و خصوصا شاهنامه خوانی شدم. معلم ادبیاتمان ذوق بالایی در ارائه دروس فارسی داشت. او شعرهای شاهنامه را با صدای بلند می خواند. با آهنگ پر صلابتی که به تن صدایش می داد، قصه های شاهنمامه را برایمان جذاب تر می کرد.
بعدها زمانی که مجبور بودم ، کتابی را بخوانم که برایم جذابیتی نداشت، از شیوه ای که ایشان به کار می بردند، بهره می بردم. این شیوه چنان مرا سر ذوق می آورد که گاهی چند ساعت می گذشت و من متوجه گذر زمان نمی شدم. شاید این شیوه زمان زیادی ببرد و در روش های تندخوانی به هیچ وجه جایز شمرده نشود. اما برای فهم کامل کلمات هم مفید است.
برای تقویت مهارت های زیانی کودکان هم به بلندخوانی کتاب توصیه شده است.
تکرار کلمات با صدای بلند سبب ماندگاری بیشتر آن در ذهن و تقویت حافظه می‌شود .
سالمندان باید متن کتاب یا روزنامه را باصدای بلند بخوانند تا عملکرد ذهنی آن‌ها بیشتر شود و از ابتلا به بیماری آلزایمر مصون بمانند.
آرام خواندن یا مطالعه ذهنی متن‌ها کمترین اثرگذاری بر حافظه و به یادسپردن مفاهیم را دارد.
اثر مطالعه به شکل گروهی و شرکت درجلسه‌های شعر و داستان خوانی گروهی برای سلامت ذهن و تقویت حافظه بسیار مفید است و افرادی که به شکل گروهی به مطالعه شعر و داستان می‌پردازند حافظه قوی تری دارند همچنین جزئیات بیشتری از داستان و شعر را به یاد می‌سپارند. البته این مطلب کلی نیست و برخی افراد هم هستند که با آرام خواندن، مطالب در ذهنشان می ماند تا با صدای بلند، بهرحال شما هر دو روش را امتحان کنید و هر کدام که برایتان مفید و کارساز بود، آن را در پیش بگیرید.
همچنین خیلی از افراد، اوقاتی که کتابی را بی صدا می خوانند، به راحتی از معنای کلماتی که نمی دانند، عبور می کنند. اما اگر همان بخش را با صدای بلند اما با این شیوه، بخوانند متوجه اشکالات خود می شوند.
گاهی که متوجه معنا و مفهوم پاراگرافی نمی شوم، با صدای بلند آن را چندین بار می خوانم تا درک مطلب برایم آسان شود.
نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده