که در جلسه هفتم سمپوزیوم نویسندگی به آن رسیدم
قرار نیست تمام چیزهایی که می نویسیم را منتشر کنیم.
قرار نیست تمام چیزهایی که منتشر کردیم را بخوانند.
قرار نیست تمام چیزهایی که خوانده شده اند، را همه دوست داشته باشند.
قرار نیست هرچیزی را که خواندند و دوستش هم داشتند، نظری در باره اش بدهند.
اگر و اگر همین چند جمله بالا را ملکه ذهنمان کنیم، آن وقت با خیال راحت می رویم سراغ نویسندگی مان و دیگر به دیده شدن یا دیده نشدنمان توجه نمی کنیم.
اگر هر روز فقط بتوانیم چند سطر از روز پیش بیشتر بنویسیم و چند خظی بیشتر بخوانیم یک روز نتیجه تمامی تلاش هایمان را خواهیم دید.
نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده