همیشه برای خود هدفی تعیین کنید.

هدف‌های کوچک و قابل‌دستیابی داشته باشید.

داشتن هدف‌های کوچک و قابل رسیدن باعث می‌شود که در زندگی احساس پوچی نکنید. علاوه بر آن باعث می‌شود که فردی موفق باشید که برای رسیدن به خواسته‌های تلاش می‌کند. بیشتر بخوانید

از مشکلاتتان فرار نکنید.

کمتر از یک سال پیش یکی از عزیزانم را از دست دادم. عزیزی که هنوز هیچ‌کداممان مرگش را باور نمی‌کنیم.

آیا شما هم از مشکلاتتان فرار می‌کنید.

بیشتر ما در طول زندگی چنین تجربه‌هایی را داشتیم. تجربه‌های مشابه و رنج‌های مشابه، روز و شب دعا می‌کردیم. با تمام وجود می‌خواستیم که او زنده بماند؛ اما او برای مرگ آماده بود. همه کارهایی که باید انجام می‌داد را انجام داده بود. حتی در فرصتی که برای زندگی دوباره گرفته بود چند کار دیگر که عقب‌افتاده بود را انجام داد. درواقع این مسئله را پذیرفته بود و از آن فرار نمی‌کرد. همین باعث شده بود که روزهای آخر عمرش با تمام درد و رنجی که می‌کشید کنار عزیزانش باشد و آن‌ها را به فرار نکردن از واقعیت تشویق کند. بااین‌وجود ما می‌خواستیم از واقعیت فرار کنیم. ما آماده نبودیم. هر نشانه‌ای از سلامتی به ما امید بیهوده می‌داد؛ اما با شروع علائم بیماری از هم می‌پاشیدیم عدم آمادگی پذیرش بیماری سخت ایشان، این مرگ را برای همه‌مان سخت کرده بود؛ اما خودش همه‌چیز را از قبل پذیرفته بود. هنوز هم منتظریم از خواب بیدار شویم تا بفهمیم که تمام این‌ها یک کابوس وحشتناک بوده است.

نپذیرفتن مشکلات و فرار از آن‌ها شرایط را سخت می‌کند.

عدم پذیرش مشکلات و ناراحتی‌ها و فرار از آن‌ها نه‌تنها کمکی نمی‌کند بلکه شرایط را سخت‌تر هم می‌کند. هرچقدر که دیرتر آن‌ها را بپذیریم و فرار کنیم، برای خودمان سخت‌تر می‌شود. بالاخره بعد از گذشت ماه‌ها با شرایط کنار آمدیم اما چندنفری که نتوانستند این وضعیت را بپذیرند، رنج زیادی را متحمل شده‌اند و برای فرار از آن‌ها برای خودشان ناراحتی‌های بزرگ‌تری درست کرده‌اند.

چه راهکاری به‌جای فرار از مشکلات مؤثر است؟

بنابراین برای از دست دادن عزیز یا چیزی، لازم است که سوگواری کنیم. هرچند روز که لازم است و سعی نکنیم در این مواقع احساسات خودمان را پنهان کنیم و ناراحتی‌مان را انکار کنیم. سوگواری برای هر واقعه و پذیرش آن شرایط را برای عبور از آن مهیا می‌کند؛ اما فرار از مرحله سوگواری باعث عبور از آن نمی‌شود. بلکه در جایی از زمان مچمان را می‌گیرد.

نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده

مراقب قدرت کلمات باشید.

کلمات به‌اندازه‌ی سنگ و چوب قدرت تخریب دارند و می‌توانند روح و روان را زخمی کنند. چه در مواجه با دیگران چه در مواجه با خودتان از کلماتی استفاده کنید که باعث خوشحالی، شادی، اثرات مثبت و سازنده شوند. از کلماتی که بار منفی دارند به‌هیچ‌وجه استفاده نکنید. بیشتر بخوانید

اخبار بد را منتشر نکنید.

جهان امروز به‌واسطه شبکه‌های مجازی و صفحات گسترده وب، به‌طور فزاینده‌ای در معرض بمباران خبری قرارگرفته است. متأسفانه این روزها، اخبار بد بیشتر از اخبار خوب به گوش می‌رسد. در دوره‌ای هستیم که مردم برای پخش اخبار وحشتناک با یکدیگر به مسابقه پرداخته‌اند. در این مسابقه بدون پاداش از فن یک چهل کلاغ هم استفاده می‌کنند تا عمق فجایع را بیشتر نشان بدهند. شاید برخی از خبرها مغرضانه و با اهداف شخصی منتشر شوند. بیشتر بخوانید

 در زندگی روزانه واقع‌بین باشید.

واقع‌بینی در زندگی مسئله مهمی است. برخی افراد خیال‌پردازهایی قهار هستند. اهداف بالا و تقریباً دست‌نیافتنی برای خودشان تعیین می‌کنند؛ غالباً هم به هدف‌هایشان نمی‌رسند. در این مواقع احساس ضعف و ناتوانی می‌کنند و همین باعث می‌شود که اعتمادبه‌نفسشان کاهش پیدا کند و از ادامه مسیرشان بازبمانند. بیشتر بخوانید

 روی اخبار بد تمرکز نکنید.

در فلان قاره جنگلی سوخت. کره زمین نسبت به سردتر شده است. مردی سر دخترش را … و هزاران خبر دیگر. وقتی به دنبال اخبار باشیم. خبرهای بد خیلی راحت به سراغمان می‌آیند بی‌آنکه بتوانیم نقشی در اتفاق نیفتادن آن‌ها داشته باشیم، مرتب خودمان را  با این اخبار آزار می‌دهیم. بیشتر بخوانید

از خودتان انتقاد نکنید.

دکتر فردریک فانژه در کتاب جرئت داشته باش می‌گوید: «یکی از راه‌های افزایش اعتمادبه‌نفس خاموش کردن رادیوی انتقاد است.»

توجه کردن به این نکته مهم است که هیچ فردی نمی‌تواند به‌طور هم‌زمان به دو موج از رادیو گوش بدهد. اگر رادیو را روی موج انتقاد کردن از خودتان، تنظیم کرده باشید قطعاً نمی‌توانید به موج رادیو دلگرمی گوش کنید. بیشتر بخوانید

 عادت‌های خوب خلق کنید.

قبل از هر چیز بایستی مشخص کنیم که عادت چیست و چه لزومی دارد که کاری را به‌صورت عادت درآوریم. بیشتر بخوانید

دوست خوب خودتان باشید.

زمانی که برای دوست صمیمی‌مان مشکلی پیش می‌آید یا اشتباهی را مرتکب می‌شود، ما سعی می‌کنیم که به او دلداری بدهیم. سعی نمی‌کنیم که نمک روی زخمش بپاشیم و او را تخریب کنیم؛ اما در مواجه با خودمان چطور عمل می‌کنیم؟ بیشتر بخوانید