پدرم هفته‌ای یک‌بار جسمش را در انباری زیرزمین حبس می‌کرد. یک شبانه‌روز تمام. معلوم نبود در آن دخمه چه می‌گذرد.

  حاجی مراد تازه پارچ را پر یخ کرده بود و روی سکوی کنار بقالی‌اش منتظر مانده بود تا آب

پوپک‌جان بیرون فرودگاه تا دلت بخواهد زمین و آسمان خاکستری و تار بود. فکر کرده بودم که پایم را که