یک نویسنده ی عاشق هنر
خلوت خود را دوست بدارید. شب گذشته در جایی بودم که درست یک سال پیش هم با همان وضع و حال پوشیده در همان لباس، همان جا حضور داشتم. انگار تاریخ تکرار شده بود. آدم‌های اطرافم ظاهراً تغییر کرده بودند؛
تجویز نسخه برای دیگران چند روز پیش متوجه شدم یکی از آشنایانم با سرطان دست و پنچه نرم می‌کند. خودش و خانواده اش روحیه‌شان را باخته بودند. چون در عمق ماجرا نبودم، درباره درمان‌هایی که وجود داشت و از اهمیت
عشق به مخلوق مادامی که در مسیر آفرینشم به سان مادری هستم که از شیر دادن به کودک دلبندش، مملو از عشق می‌شود. پیوسته تصدقش می‌گویم.
عمیق‌تر شدن با نوشتن سال پیش در مسیر جاده چالوس، منظره‌ای رو دیدم که نتونستم در برابرش مقاومت کنم. ایستادم و اون رو تو خاطرم ثبت کردم.
اندر احوالات من درود بر زهرا خاتون دوست گرامی و هم مسلکمان گفته بودید که شرحی از احوالاتمان برایتان بنویسیم. این چند روز حوصله شرح حال نویسی نداشتیم و سرمان به کارهای دیگری گرم بود؛ اما امروز بالاخره قسمت شد
شخصی سازی نکنید. شخصی‌سازی هم جنبه خوب و هم جنبه بد دارد. منظور من در اینجا همان جنبه بد آن است. در اینجا با وجه خوب آن کاری نداریم. در شخصی‌سازی مثبت برنامه‌ها و راهکارها را در جهت پیشبرد اهداف