غرامت مضاعف

معرفی کتاب غرامت مضاعف، رمانی در سبک نوآر

عنوان: غرامت مضاعف

نویسنده: جیمز ام. کین

ترجمه: بهرنگ رجبی

ناشر: نشر چشمه

غرامت مضاعف درباره‌ی چیست؟

داستان غرامت مضاعف درباره‌ی یک مأمور بیمه است که گرفتار عشق زنی می‌شود و با این عشق زندگی‌اش را نابود می‌کند.

زن قصد دارد از شر شوهرش خلاص شود تا بتواند ثروت او را به دست بیاورد. مأمور بیمه به سادگی در دام او می‌افتد. تمام راه و چاه را به او نشان می‌دهد و با او در کشتن همسر زن، همدست می‌شود.

مأمور بیمه به زن می‌گوید که اگر همسرش در قطار دچار سانحه بشود، غرامت مضاعف دریافت می‌کند.

نمی‌خواهم درباره‌ی بقیه‌ی داستان چیزی بگویم که ماجرای آن لو نرود.

این کتاب یکی از آثار آغازگران رمان نوآر یا ادبیات سیاه است.

رمان نوآر چیست؟

رمان نوآر یا ادبیات سیاه، داستان‌های پلیسی هستند که ما را با پلیس یا جنایتکار همراه می‌کند.

در این داستان‌ها به خشونت و مسائل جنسی پرداخته می‌شود. اغلب در این داستان‌ها پلیس هم شخصیت فاسدی است. مثل مأمور بیمه‌ایی که خودش تمام فوت و فن‌های دریافت غرامت را می‌داند، همدست زن می‌شود تا هم به زن برسد و هم به غرامتی سنگین برای کشته شدن فرد بیمه‌شده.

ویژگی‌های نثر جیمز ام.کین چیست؟

داستان به شیوه‌ی روایی اول شخص تعریف شده است و زبان کل اثر، محاوره است. محاوره‌ایی بودن، ریتم پر شتاب و راوی اول شخص از ویژگی‌های نثر جیمز ام. کین است.

این داستان با وجود سیاه بودن کشش بسیاری دارد و رها کردن آن تقریبن غیر ممکن است.

اگر به داستان‌های جنایی علاقه‌مند هستید، خواندن داستان غرامت مضاعف را به شما پیشنهاد می‌کنم.

اما اگر نویسنده هستید، این کتاب برای الگو برداری از دیالوگ نویسی فوق‌العاده است.

هر کس می‌خواهد داستان‌نویسی را یاد بگیرد برود رمان‌های جیمز ام. کین را بخواند. “تام وُلف”

بیوگرافی نویسنده

جیمز ام.کین با نام کامل جیمز مالاهان کین در اول ژوئیه‌ی ۱۹۸۲ به دنیا آمد. او می‌خواست خواننده‌ی اپرا شود ولی نتوانست و از بیست‌سالگی شروع به نوشتن کرد و در طی یک دهه به یکی از روزنامه‌نگاران قهار و صاحب سبک تبدیل شد.

او در طول دوره‌ی روزنامه نگاری، تکنیک‌های مختلفی را در نوشتن آموخت. نوشتن قطعاتی در قالب گفت‌وگو را در طی این دوره یاد گرفت. او در سال ۱۹۳۴ کتاب پستچی همیشه دوبار زنگ می‌زند را منتشر کرد و بعد از آن به صورت تمام وقت به نوشتن روی آورد.

او هشتاد و پنج سال زندگی کرد و آنقدری زندگی کرد که ستایش‌های چند نسلِ پیاپی را از آثارش دید.