پس انداز کردن را یاد بگیرید، اما صندوق دار خداوند نباشید(ایده نود و سوم از صد و یک ایده توسعه فردی)

یکی از ارکان مدیریت درآمد، اختصاص دادن بخشی از درآمد ماهانه یا روزانه به سرمایه‌گذاری و پس انداز است. اگر شما تمام درآمدتان را صرف امور روزانه بکنید و هیچ بخشی از آن را پس انداز نکنید، نمی‌توانید در هنگام مواجه با بحران‌های مالی یا به شکل مثبت آن فرصت‌های غیر منتظره مالی، عمل‌کرد مناسبی داشته باشید؛ بنابراین لازم است که همیشه بخشی از درآمدتان را به پس انداز یا سرمایه‌گذاری مطمئن و سودآور اختصاص دهید.

نحوه تفکر افراد بر میزان ثروت آن‌ها بستگی دارد. ثروتمندان با شیوه تفکر درآمد بیشتر از مخارج یا کسب سود بیشتر با سرمایه‌گذاری و پس‌انداز فعال و بعد خرج کردن آن ثروتمند می‌شوند؛ اما فقرا دقیقا در نقطه مقابل این طرز تفکر هستند.

فردی را می‌شناسم که همیشه لباس‌های خوب و مارک‌دار می‌پوشد و هزینه زیادی برای بازی‌های کامپیوتری فرزندش می‌دهد؛ اما همیشه سر سال که می‌شود، دست به دامن این و آن می‌شود که پولی قرض کند تا از پس اضافه هزینه رهن خانه بربیاد. در حالی که می‌تواند با کمی پس انداز و کم کردن مخارج این مشکل را به سادگی حل کند.

بنابراین پس انداز کردن عامل مهمی در تمکن مالی است؛ اما توجه داشته باشید آنقدر درگیر پس انداز کردن نشوید که بخشش را به طور کل فراموش کنید. همان طور که می‌دانید در دین اسلام به زکات و خمس که نوعی از بخشش هستند، بارها اشاره شده است. با این بخشش هم ثروت شما افزایش پیدا می‌کند و هم اینکه در جامعه فقر کم‌تر می‌شود.

همیشه مقداری از درآمدتان را ببخشید تا پول در جریان باشد. وقتی پول را در حساب بانکیتان نگه دارید مرتب از ارزش آن کاسته می‌شود؛ اما اگر آن پول را به کسی ببخشید و برای کار خیری صرف کنید پول بیشتری به سمت شما جریان پیدا می‌کند. متأسفانه افراد زیادی هستند که مرتب پولشان را پس انداز می‌کنند و به خود این وعده را می‌دهند که هر وقت ثروتمند شدند، به خیریه‌ها کمک می‌کنند؛ اما هیچ وقت چنین اتفاقی نمی‌افتد. چرا که به این کار عادت نکرده‌اند.

نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده