پدرم از کودکی به ما آموخته بود که وقتی به جنگل میرویم، هیچ زبالهای را در جنگل جا نگذاریم. همیشه کیسه زباله همراهمان بود و زبالههایمان را با خودمان میآوردیم و به نزدیکترین سطل زبالهای که میدیدم منتقل میکردیم. اگر قرار بود آتشی درست شود دور از درختان و بسترهای خشک پر از خس و خاشاک درست میشد و بعد از استفاده از آن از خاموش شدنش کاملن مطمئن میشدیم تا بعد از ما با وزش بادی آتش به جایی سرایت پیدا نکند.
حفاظت از طبیعت وظیفه تکتک ماست
این روزها که به طبیعت میروم شاهد بد رفتاری شدید مردم هستم. پاکتهای چیپس و پفک و بطریهای آب معدنی و نوشیدنی در طبیعت رها شده است. هر بار که به طبیعت میروم تعدادی کیسه زباله را با خود میبرم و تا آنجا که میتوانم محدوده اطرافم را تمیز میکنم؛ اما همیشه با نگاههای سرزنشگر اطرافیانم مواجه میشوم که مگر تو ریختهای؟ اصلن چرا باید به خودت زحمت بدهی و زبالههای دیگران را جمع کنی و تو در حال نمایش و خودنمایی هستی یا اینکه فکر میکنی یک دست صدا دارد؟ بله من قبول دارم که یک دست صدا ندارد و باید فرهنگ سازی شود. تفکیک زباله تر و خشک در مبدا و بعد وجود سطلهای زباله هوشمند برای دریافت این زبالههای تفکیک شده در هر محله از اولین قدمهایی است که میتواند به ما کمک کند که با طبیعت دوست باشیم و از در آشتی با آن در بیاییم.
همه ما سهمی از طبیعت داریم
اگر قبول کنیم که ما تنها ساکنین این کره خاکی نیستیم و همه موجودات دیگر به اندازه ما حق بهره برداری از مواهب طبیعت را دارند، با بیرحمی طبیعت را از بین نمیبریم.
بارها در شهرهای شمالی کشورمان سطلهای زبالهای را دیدهام که در حال انفجار هستند و حیوانات اهلی در حال تغذیه در اطراف زبالهها. این نشان میدهد که متاسفانه هیچ کدام ما نه انهایی که در راس امور هستند و نه انهایی که به ظاهر هیچ ربطی به امور نظافت و پاکی طبیعت ندارند، دلشان برای طبیعت نمیسوزد غافل از اینکه بد رفتاری با طبیعت قبل از هرچیزی دودش در چشم خود ما میرود. اینکه فکر کنیم یک نفر هستیم و قادر نیستیم کاری کنیم اشتباه است. حداقل میتوانیم ضربه بیشتری به طبیعت نزنیم. رها کردن یک قوطی کنسرو یا شیشه شکسته در طبیعت باعث زخمی شدن جانوران و موجودات زنده دیگر میشود. اگر ما به نظافت خانه و کاشانه خودمان و امنیت و بهداشت خانوادهمان اهمت میدهیم باید به نظافت خانه بزرگترمان که همان طبیعت است و امنیت خانواده بزرگترمان که همان مادر طبیعت است بیش از پیش اهمیت بدهیم.
نوشته شده توسط لیلا علیقلی زاده
6 پاسخ
متاسفانه فرهنگسازی به درستی انجام نشده و حال و روز طبیعت روز به روز بدتر میشه. من سالهاست زبالههای تر و خشک رو جدا میکنم. هرچند در شهر سطلهای تفکیک زباله وجود نداره به خودم امیدوتری میدم که شاید کارم موثر باشه. همیشه از اینکه انسان به طبیعت خیانت میکنه ناراحت میشم. وقت شاهد منظرهای زیبایی هستم که انسانها روز به روز زشتترشئن میکنن دلم به حال طبیعت و نسل آینده میسوزه.
کاش همه ادم ها اینطور باشن. متاسفانه بیشتر افراد در این رابطه نا اگاه هستند و بیشارین ظلم رو به طبیعت میکنند
واقعن خیلی باید مراقب زمین مهربونمون باشیم
مثل نمک خوردن و نمکدون شکستن میمونه این زباله ریختن تو طبیعتی که بهمون زندگی میده
دقیقا خیلی خوب گفتی. اینجا رو حسابی منور کردین بانو
سلام دوست عزیز.دغدغه من هم زباله های خشک غیرقابل بازیافته، زباله های خشکی مثل کاغذ چیپس ، پفک، بستنی، رسیدهای خریدکه غیر قابل بازیافت هستند وفقط تعداد محدودی از کارخانهها قادرندآنها را بازیافت کنند.حداقل کاری که می شود کرد همین جداسازی زباله های خشک ازتر است.خود من سعی ام براین است که زبالههای ترراهم تا حد امکان بصورت خشکاله درآورم تا شیرابه های آن طبیعت راآلوده نسازد. متاسفانه افراد دغدغه مند در اقلیت هستند وباید فرهنگ سازی شود. به امید روزی که همه به طبیعت احترام بگذارند.
درود بر شما دوست عزیز. فکر میکنم باید برای این مسئله کاری کنیم و از خودمون و خانوادههامون شروع کنیم و این تفکیک رو یاد بدیم به امید روزی که همه نگران طبیعت باشند.