در جمع بمانید.

چندی پیش ارتباطم با خیلی از دوستان و آشنایان را قطع کرده بودم. فکر می‌کردم در ارتباط بودن، زمان زیادی را از من می‌گیرد و همین مسئله مرا از رسیدن به اهدافم بازمی‌دارد؛ اما اشتباه می‌کردم. تنهایی برایم جز رکود و افسردگی ارمغان دیگری نداشت.

گاهی فاصله گرفتن موقتی و آگاهانه از برخی از افراد برای پیشبرد اهداف لازم است؛ اما فردی که همیشه تنها باشد و از همه فاصله بگیرد، آرام‌آرام انگیزه‌اش برای پیشبرد اهدافش را از دست می‌دهد. تمامی تلاش‌های انسان برای رسیدن به اهدافش، در جهت ارضای میلی به نام اثبات وجود خودش است. وقتی در غار تنهایی زندگی می‌کنیم، دیگر چه دلیلی دارد که بخواهیم پا در مسیر نیل به هدف بگذاریم. هرچقدر هم که ادعا کنیم فردی مستقل و خودساخته هستیم؛ اما انسان یک موجود اجتماعی است و نیازمند‌است که برای برخورداری از نیازهای عاطفی و حمایتی در جمع بماند. همچنین در تعریفی که برای اعتمادبه‌نفس در کتاب جرئت داشته باش از فردریک فانژه آمده است، بخشی از اعتمادبه‌نفس ما به ارتباطات با دیگران مربوط می‌شود و ما نیاز داریم که خودمان را به دیگران اثبات کنیم و اگر این بخش تأمین نشود، اعتمادبه‌نفسمان هم به‌شدت پایین می‌آید؛ بنابراین برای افزایش اعتمادبه‌نفس، بایستی ارتباطمان را با دیگران حفظ کنیم.

یک گفت‌وگوی صمیمانه با کسانی که دوستشان دارید و یک آغوش گرم مادرانه می‌تواند شما را در پیشبرد اهدافتان یاری کند. توسعه و رشد در انزوا صورت نمی‌گیرد، بازهم یادآور می‌شوم که انسان موجودی اجتماعی است و در اجتماع است که به تکامل می‌رسد. اگر قرار بود به‌تنهایی به تکامل برسد هیچ‌وقت مسئله ازدواج و تشکیل خانواده وجود نداشت.

نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده