که در جلسه هفتم سمپوزیوم نویسندگی به آن رسیدم
- قرار نیست تمام مطالبی که می‌نویسم را منتشر کنم.
- باید هرچند وقت یک‌بار مطالب سایت را بازبینی کنم.
- نباید نگران دیده شدن یا ندیده شدن باشم. مهم این است که در مسیر نوشتن ثابت قدم بمانم.
- نباید انتظار تحسین داشته باشم.
- سلیقه‌ها متفاوت است. نوشته‌ای که برای کسی نوش است، شاید برای دیگری زهر باشد.
- چیزی که امروز می‌نویسم ممکن است با تفکر سال‌های آینده متناقض باشد.
- قرار نیست هرچیزی را که خواندند و دوستش هم داشتند، نظری درباره‌اش بدهند.
- باید مرتب قوانینم را بخوانم و به روز کنم.
- اگر هر روز فقط بتوانیم چند سطر از روز پیش بیشتر بنویسیم و چند خظی بیشتر بخوانیم یک روز نتیجه تمامی تلاش هایمان را خواهیم دید.
- شکرگذاری مهمترین قانون جهان است. در تمام لحظات با تمام وجود خدا را شاکر باش.
- تنها به قلبت اطمینان کن. ندای قلبی تنها ندای مورد اطمینان جهان است.
- وقتی احساس تنهایی کردی، یادت باشد خدا همیشه کنار توست.
اگر و اگر همین چند جمله بالا را ملکه ذهنمان کنیم، آن وقت با خیال راحت می‌رویم سراغ نویسندگی‌مان و دیگر به دیده شدن یا دیده نشدنمان توجه نمی‌کنیم.
نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده
2 پاسخ
الان “منشور لیلا” ببخشین قوانین شما را خواندم . البته قبلا هم خوانده بودم ولی به ذهنم نمانده بود . شاید چون فقط در زمره نگارش بودند . خوشبختانه با این منشور می‌توان بسادگی کنار آمد . هر چقدر دلتان میخواد بنویسین ، ما هم می‌خوانیم .
چشم. فعلا که لحظه به لحظه می نویسم