خودتان را دوست داشته باشید.
این ایده خیلی کلی است. چراکه موارد زیادی را در برمی‌گیرد. باید حواسمان به سلامتی‌مان باشد. به خودمان اهمیت بدهیم. همیشه ازخودگذشتگی نداشته باشیم. خواسته‌ها و آرزوهایمان را نادیده نگیریم. ورزش کنیم و…
فداکاری بیش از اندازه را متوقف کنید.
در این مبحث من به‌طور جزئی به فداکاری‌های بیش‌ازاندازه می‌پردازم.
واقعیت این است که برخی از ما ادعا می‌کنیم که خودمان را دوست داریم؛ اما به خودمان چندان اهمیت نمی‌دهیم. بیشتر نگران دیگران هستیم تا خودمان.
افرادی که خودشان را دوست نداشته باشند، نمی‌توانند در مسیر موفقیت گام بردارند. سال‌ها پیش همکاری داشتم، با علاقه شدیدی به خودش که همکاران لقب خودشیفته را به او انتساب داده بودند. میزان علاقه او به خودش ورای یک دوست داشتن معمولی بود؛ بنابراین رفتارهایش برای دیگران غیرقابل‌قبول بود؛ اما همین فرد، در مسیر شغلی خود فردی موفق بود. البته منظور من این نیست که به آن درجه از دوست داشتن خود برسید که دیگران را به‌طور کل نبینید یا به آن‌ها آسیب بزنید. منظور این است که به خودتان هم اهمیت بدهید و این‌طور نباشد که تمام زندگی‌تان را فدای دیگران کنید و بعد به خاطر تمام فداکاری‌هایتان توقع محبت و پاسخ مناسب از دیگران داشته باشید.
در نقطه مقابل آن فرد مذکور، افرادی بودند که مرتب برای دیگران فداکاری می‌کردند. هیچ‌وقت ادعایی نداشتند و هر بار که از آن‌ها خواهش داشتی بی‌آنکه ذره‌ای مخالفت کنند، به خواسته‌ات جواب مثبت می‌دادند. این افراد دوست‌داشتنی بودند. همه به وجودشان احترام می‌گذاشتند؛ بااین‌وجود از ترفیع شغلی خبری نبود. پاداش و افزایش حقوقی هم در میان نبود. آن‌ها حتی برای رئیسشان هم فداکاری می‌کردند و از حق‌وحقوق خودشان در جهت منافع شرکت می‌گذشتند؛ اما این جان‌نثاری‌ها آرام‌آرام آن‌ها را از پا درآورد و از آن‌ها فردی مأیوس و سرخورده ساخت.
یک روز صبح که دیگر دلشان نخواست که فداکاری کنند و طالب پاسخی برای فداکاری‌هایشان شدند، بقیه افراد که انتظار چنین واکنشی را نداشتند، شروع به بدگویی درباره او کردند. کار به‌جایی کشید که احساس کردند او پرتوقع شده است و نیازهای دیگران را درک نمی‌کند بنابراین در بهتر است از ادامه همکاری با او انصراف دهند.
فردی که خودش را دوست نداشته باشد به نیازهای خودش اهمیت نمی‌دهد. همیشه نیازهای دیگران برای او در اولویت قرار می‌گیرد. با این کار هم به خودش ضربه می‌زند و هم به دیگران که دوستشان دارد.
چراکه با ازخودگذشتگی‌های بیش‌ازاندازه برای اطرافیانش، وابستگی و توقع کاذب ایجاد می‌کند و آن‌ها بدون حضور او به‌سختی می‌توانند از پس‌کارهای خود بربیایند.
نوشته شده توسط لیلا علیقلی زاده
