قانون تازه چیست؟

در کلاس درس استاد، تلمذ می‌کردیم که به تمرینی رسیدیم در باب قانون‌های هچل هفت خودمان و هر کسی نامی برای قانونش گذاشت و قرار شد که برود و چند سطری در باب این قانون تازه بنویسد. ایضاً ما هم که در روزنامه شنبه، مطلبی به کنایه راجع به شخص خودمان خوانده بودیم و کم مانده بود که دفاعیه‌ای در باب این مطلب و نویسنده کینه جویش بنویسیم، کمی درایت به خرج دادیم و یک هفته دندان به جگر گذاشتیم تا اینکه فهمیدیم می‌توانیم قانونی بنویسیم در همین باب دندان به جگر گذاشتن و بی التفاتی به هر نقل قولی.

قانون به خود نگرفتن

زندگی به قدر کافی سخت هست. هر صبح که از خواب بیدار می‌شویم، با خبر تازه‌ای روبرو می‌شویم و می‌بینیم لقمه شب پیش که بی‌جهت، فقط برای اینکه حیف و میل نشود و راهی سطل زباله نشود، در شکممان تلنبار کرده بودیم، قیمتش چندین برابر شده است. حال آنکه درآمدمان پشیزی هم بالاتر نرفته است.

همین مشکلات کوچک اقتصادی به اندازه کافی اعصاب هر جنبنده‌ای را به هم می‌ریزد حالا در این میان برای چه باید وقت و احساسمان را برای هر حرف مفتی به هدر بدهیم. در دنیایی که هر حرف مفتی ممکن است موجب رنجش ما شود و چاه خستگی‌مان را عمیق‌تر کند، بهترین کار این است که حداقل به مطالبی که مستقیماً چشم در چشم ما گفته نشده و جز خودمان و خود گوینده کسی نمی‌داند که منظور آن کلام ما هستیم، بی‌توجه باشیم و به روی خودمان نیاوریم و به سادگی از برابرش رد شویم.

با این وجود ما همیشه نگران این هستیم که دیگران فکر کنند که ما کم هوش هستیم برای همین در هر محفلی می‌خواهیم هوش و فراست خود را اثبات کنیم به همین منظور در کمال بی‌تدبیری، فوری طوری رفتار می‌کنیم که ما متوجه شده‌ایم که منظورتان ما بوده‌ایم. بله به خودمان می‌گوییم این کنایه برای این بوده است که ما متوجه بشویم و این بی توجهی نکند، ما را احمق نشان دهد و  با رفتاری غیر معقول، طوری رفتار می‌کنیم که بگوییم ما متوجه کنایه‌تان شده‌ایم و ما خیلی هم با هوشیم.

البته در نهایت عاقبت کم تدبیری و هوش بالایمان را می‌بینیم. نه ما اصلاً هم باهوش نبوده‌ایم و دل آن شخصی که در لفافه به ما کلی متلک انداخته است، خنک شده و بعد همه جا جار زده است که اگر فلان نبود و بهمان نبود و تقصیر از او نبود واکنشی نشان نمی‌داد.

در این مواقع است که ما دعا می‌کنیم که کاش زمان به عقب بر می‌گشت و ما هیچ واکنشی نشان نمی‌دادیم؛ اما آب رفته که به جوی باز نمی‌گردد و ما سر این منم منم و هوش بالایمان خودمان را می‌بازیم.
بله بهترین کار این است که هیچ واکنشی نشان ندهید. درسته که شما خیلی باهوش هستید و متوجه کنایه شده‌اید؛ اما بگذارید این هوشتان علنی نشود که خدایی نکرده چشم نخورید.

نگذارید علاوه بر رنج آن حرف، رنج حماقت هم به رنج‌هایتان اضافه شود.

کلاً به خود نگرفتن در بیشتر مواقع و برای همه اشخاص خوب است. برای مثال شما کودکی یا نوجوانی هستید یا از آن مردهای همیشه خسته‌ای هستید که خدا هم استغفرالله در خلقتتان مانده است و در حال تماشای فیلم مورد علاقه تان هستید و یک نفر از راه می‌رسد و کاری به شما محول می‌کند. با اینکه شنیده‌اید به روی خودتان نیاورید. فوقش چند بار می‌گویند و شی هم به سمتتان پرتاب می‌کنند. تا زمانی که چیزی به سمتتان پرتاب نشده هیچ واکنشی نشان ندهید که پیش خودشان فکر کنند که شما محو تماشا هستید و هیچ چیزی متوجه نشده‌اید. اگر چیزی پرتاب شد، بگویید چرا اینکار را می‌کنید؟ و جوری وانمود کنید که تا این لحظه هیچ چیزی متوجه نشده بودید. بعدها دیگر موقع تماشای فیلم مزاحمتان نمی‌شوند چون متوجه می‌شوند که شما فکر و ذهنتان عمیقا درگیر شده است و تقصیری ندارید.

البته شاید هم ول کن نبودند و مثل مته بالای سرتان نشستند و مغزتان را سوراخ کردند. اگر دیدید مغزتان سوراخ شده من را مقصر ندانید. خودتان مقصرید که حواستان به موقعیت‌تان نبوده است. برخی از افراد هستند که کلاً با قوانین سازگار نیستند. آن‌ها را دیگر خودتان باید شناسایی کنید. همه چیز را که من نباید به شما بگویم. ماشالله بزرگ شده‌اید. خودتان مغزتان را به کار بیندازید.

مورد دیگر در میانه کارزار و جدال خانوادگی است. وسط دعوا هرچقدر هم به شما بد و بیراه گفتند آسمان را نگاه کنید و مثل بهروز سریال دودکش آن بالاها باشید که کار دعوا بالا نگیرد و آن کسی که با سخنانش به شما حمله کرده است و شما را چزانده، ضایع شود و دماغش بسوزد. ما خودمان در اکثر مواقع این‌کار را می‌کنیم. با اینحال هر وقت که سطح هورمون‌هایمان به هم می‌ریزد و درایتمان می‌خشکد، عواقبش را می‌بینیم؛ اما جایی خواندیم که باید مسئولیت کارهایمان را به عهده بگیریم از این رو  از جناب هورمون عذرخواهی می‌کنیم که تقصیر را گردن ایشان انداختیم. بله کار خودمان بود که می‌خواستیم خودی نشان بدهیم و بگوییم ما هم می‌خواهیم از خودمان دفاع کنیم. باور کنید که این از هرچیزی بهتر است. فکر می‌کنید در تمام این سال‌ها کشور چطور اداره شده است با همین به خود نگرفتن‌ها. شما هم به خودتان نگیرید. این مطلب اصلاً به شما ربطی نداشت.

نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده