که در جلسه هفتم سمپوزیوم نویسندگی به آن رسیدم
- قرار نیست تمام چیزهایی که می‌نویسم را منتشر کنم.
- باید همیشه زمانی را به به روزرسانی وبلاگ و نوشته‌های منتشر شده اختصاص بدهم.
- قرار نیست تمام چیزهایی که منتشر کردم را بخوانند.
- نباید انتظار تحسین از دیگران داشته باشم.
- قرار نیست تمام چیزهایی که خوانده شده‌اند، را همه دوست داشته باشند.
- چیزی که امروز می‌نویسم ممکن است با تفکر سال‌های آینده متناقض باشد.
- قرار نیست هرچیزی را که خواندند و دوستش هم داشتند، نظری درباره‌اش بدهند.
- باید مرتب قوانینم را بخوانم و به روز کنم.
- اگر هر روز فقط بتوانیم چند سطر از روز پیش بیشتر بنویسیم و چند خظی بیشتر بخوانیم یک روز نتیجه تمامی تلاش هایمان را خواهیم دید.
- شکرگذاری مهمترین قانون جهان است. در تمام لحظات با تمام وجود خدا را شاکر باش
اگر و اگر همین چند جمله بالا را ملکه ذهنمان کنیم، آن وقت با خیال راحت می‌رویم سراغ نویسندگی‌مان و دیگر به دیده شدن یا دیده نشدنمان توجه نمی‌کنیم.
نوشته شده توسط لیلا علی قلی زاده
2 پاسخ
الان “منشور لیلا” ببخشین قوانین شما را خواندم . البته قبلا هم خوانده بودم ولی به ذهنم نمانده بود . شاید چون فقط در زمره نگارش بودند . خوشبختانه با این منشور می‌توان بسادگی کنار آمد . هر چقدر دلتان میخواد بنویسین ، ما هم می‌خوانیم .
چشم. فعلا که لحظه به لحظه می نویسم