لیلا علی قلی زاده

بخشیدن پول آن را کم نمی‌کند(ایده نود و دوم از صد و یک ایده توسعه فردی)

سال‌ها پیش فکر می‌کردم، اینکه برای کسی هدیه بخریم یا بخشی از پولمان را به کسی بدهیم آن را برای همیشه از دست می‌دهیم. با این باور من به سادگی پولی را که  حتی به عنوان قرض به کسی می‌دادم هم از دست می دادم و دیگر رنگ آن پول را نمی‌دیدم؛ اما کتاب مجموعه سعادت رندی گیج را که خواندم این باور در من تغییر کرد. در این کتاب رندی گیج از چندین قانون توانگری صحبت کرده است. یکی از قانون‌ها مربوط به این است که کائنات سهم خود را همیشه می‌گیرد چه به اجبار یا به اختیار. اگر قادر نباشید از پول خودتان ببخشید پولتان را باید در راه دیگری صرف کنید به هرحال این پول از دست شما می‌رود؛ اما اگر به اختیار و از روی رضایت خاطر آن پول را ببخشید آن پول به شما باز می‌گردد حتی بیشتر از قبل. درکتاب دینی‌مان به کرات به این مسئله اشاره شده است که بخشش پول بیشتری را به سمت ما باز می‌گرداند.

انسان‌های بخشنده همیشه چندین برابر چیزی که به دیگران کمک کرده‌اند را در زندگی پس می‌گیرند؛ اما هرچه خسیس‌تر باشید و پول‌هایتان را روی هم جمع کنید و به کسی کمک نکنید، مسلماً عاقبت خوبی نخواهد داشت. زمانی که به دیگران کمک می‌کنیم و هر مقدار پولی که در توانمان هست را با افراد نیازمند قسمت می‌کنیم، شاید ندانیم که چقدر می‌توانیم روی آن‌ها تاثیر مثبت بگذاریم؛ اما قدرت بخشش آنقدر زیاد است که آن را ماورای تصورات ما بیان می‌کنند.

حتی اگر دستتان تنگ است و درآمد آنچنانی ندارید نگران نباشید. اگر آنقدر بخشنده باشید که از همان درآمد کمتان به دیگران ببخشید، چندین برابر آن به زندگی‌تان باز خواهد گشت. درست از زمانی که متوجه شدم که بخشش چه تاثیری دارد، متوجه جریان بیشتر پول به سمت خودم شدم؛ اما بهرحال انسان جایزالخطاست و گاهی آنچه را که می‌داند، فراموش می‌کند.

مدتی پیش در شرایطی قرار گرفتم که بایستی مبلغ قابل توجهی را به عنوان قرض به کسی می‌دادم؛ اما به دلیل ترسی که از برنگشتن پولم داشتم، این کار را نکردم مدتی بعد چندین برابر آن پول را از دست دادم. اگر بیشتر از اندازه وابسته به پول باشید پول در آوردن و نگه داشتن آن برایتان دشوار می‌شود.

لیلا علی قلی زاده

8 پاسخ

  1. لیلون می‌دونی من هر وقت پول به بقیه قرض میدم فراموش می‌کنم اما اگه به خودم چیزی قرض داده باشد خیلی یادم می‌مونه.
    این ترسه رو گفتی دقیقن
    توی یه پست نوشته بودم.
    ما تو شرکتمون دو نفر رو داشتیم لیلون که همش از اینو اون قرض می‌گرفتن واسه چیزای کوچیک.
    بعد منم بهشون قرض میدادم، بقیه با این نیت که نکنه پس ندن و من با این نیت که اگه هم پس ندادن عیب نداره.
    باورت میشه این افراد بدقولایی از آب در اومدن که ناباورانه فقط بدهیاشونو با من صاف کردن.
    بقیه در به در دنبالشون بودن تا حداقل موقع تسویه حساب ازشرکت، پولشونو پس بگیرن.

  2. تجربه و دانش من به نیت عالی شما:
    هر زمان پولی رو قرض دادید، مطابق فرمودۀ قرآن کریم آن را بر روی کاغذی بنویسید و طرفین امضا کنید. خجالت هم نکشید؛ حتی اگر برادر یا خواهرتان باشد؛ مگر پدر و مادر که استثنا هستند.
    اگر هم دوتا شاهد امضا انداختند که چه بهتر!
    این سه خط کلی تجربه و دانش پشتش بود که رایگان تقدیم این مطلب و مخاطبینش می کنم با افتخار.
    التماس دعا

    1. می‌دونید مسئله این نیست که اون فردی که بهش پول قرض دادم نخواد پس بده مسئله اینه که من هیچ وقت درخواست عودت وجه نکردم و بیشتر افراد هم فکر کردند که من احتیاجی به پولم ندارم و از پس دادنش صرف‌نظر کردند.

پاسخ دادن به امیررضا صفری لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.