قبل از شروع طفره رفتن از انجام کارها، گفت‌وگوی درونی با من تنبل و من زرنگتان داشته باشید.(هشتاد و سومین ایده از صد و یک ایده توسعه فردی)

نوشتن بخش‌هایی از این کتاب را مدام به بهانه‌های مختلف به زمانی دیگر موکول می‌کردم. می‌دانستم که محدودیت زمانی برای دستیابی به هدف ضروری است و برای به پایان رساندن کتاب زمان بندی مشخصی هم داشتم؛ امل به محض وقوع امری فوری آن را فراموش می‌کردم و بار دیگر که می‌خواستم روی کتابم کار کنم، من تنبلم در این نبرد پیروز می‌شد و من کتاب را رها می‌کردم. تا اینکه به پیشنهاد دوستی شروع کردم به نوشتن درباره علل اهمال کاری و قبل از هرکاری که انجام آن برایم سخت بود یک گفت‌وگو میان من تنبل و من زرنگم ترتیب دادم. با نوشتن این گفت‌وگوها در رابطه با نوشتن این کتاب، به نوشتن و ادامه کتاب ترغیب شدم.

شما هم اگر در انجام کارهایتان تعلل می‌ورزید قبل از انجام آن کار می‌توانید چند خط بنویسید. برای اینکه برایتان این شیوه ملموس شود به مثال زیر توجه کنید:

گفت‌وگویی قبل از نوشتن این بخش با دو بعد شخصیتم

– چرا نمی‌تونی پشت کامپیوتر بنشینی و کتابت را تمام کنی؟

+ آخه کارای مهم‌تری دارم. باید برای شام غذایی آماده کنم و خانه را مرتب کنم. در ضمن باید یک کتاب هم بخونم.

– آماده کردن غذا و مرتب کردن خانه که کار همیشگیت هست؛ اما میدونی باز موندن این پرونده چه انرژی رو از تو می‌گیره؟

+ بله می‌دونم؛ اما الان فرصت ندارم. قول میدم که از فردا روی کتابم کار کنم و تمومش کنم.

– چند بخشش مونده؟

+ بیست بخش کتاب مونده. چیز زیادی نیست.

– بله. خیلی کم مونده و اگه تو از همین حالا روش کار کنی و هر روز فقط یک ساعت زمان به این کار اختصاص بدی تا بیست روز دیگه پرونده کتابت رو می‌بندی و می‌تونی به بقیه کارهات هم برسی.

+ راست می‌گی. الکی دارم معطلش می‌کنم. همین الان شروع می‌کنم به نوشتن کتابم.